Η Μονή Δισκουρίου βρίσκεται κοντά στο χωριό Λιβάδια. Η ίδρυσή της χρονολογείται στην περίοδο της Ενετοκρατίας. Η λειτουργία της Μονής ως έδρα επαναστατών κατά τις επαναστάσεις του 1821 και 1866 είχε ως συνέπεια την καταστροφή σημαντικού μέρους των παλαιότερων κτισμάτων της. Οι ανακατασκευές του τέλους του 19ου και του 20ού αι. προκάλεσαν αλλοίωση στην παλαιότερη μορφή του χώρου.
Στο κέντρο του συγκροτήματος βρίσκεται ο ναός του Αγίου Γεωργίου. Γύρω από τον ναό αναπτύσσονται πτέρυγες, όπου στεγάζονται βιοτεχνικοί χώροι όπως ελαιοτριβείο, ληνός και αποθήκες στην ανατολική πτέρυγα, ενώ τα κελιά, η Τράπεζα και το Ηγουμενείο καταλαμβάνουν του υπόλοιπους χώρους. Η είσοδος στο συγκρότημα βρίσκεται στη βόρεια πλευρά και διαμορφώνεται με έναν τοξωτό πυλώνα, όπου σώζεται η χρονολογία 1890. Στη λατρευτική εικόνα της Μονής, την εικόνα του Αγίου Γεωργίου, ορκίζονταν, σύμφωνα με το εθιμικό δίκαιο της περιοχής, κτηνοτρόφοι που κατηγορούνταν για ζωοκλοπή, προκειμένου αυτοί να πείσουν για την αθωότητά τους. Στον όρκο, γινόταν αναφορά στον αρχαίο θεό Δία, ανάγοντας το έθιμο στην αρχαιότητα: «Νη ζά, φάσκω σου και κάτεχε το, πως δε σου φταίω στο πράμμα σου, έργο μου γή βουλή μου.» (Ναι, στο όνομα του Δία, σου το λέω να το ξέρεις, δεν σ’ έβλαψα, με πράξη μου ή με πρόθεσή μου.). Η εικόνα φέρει την επιγραφή:
ΑΥΤΗ Η ΕΙΚΩΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΟΥ ΔΙΣΚΟΥΡΙΟΥ ΓΕΓΟΝΕ ΔΙ ΕΞΟΔΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΥ ΑΓΙΟΥ PΕΘΥΜΝΗΣ ΚΑΙ AΥΛΟΠΟΤΑΜΟΥ ΚΥΡΙΟΥ KΑΛΛΙΝΙΚΟΥ ΟΥ ΤΑΙΣ ΑΓΙΑΙΣ ΠΡΕΣΒΕΙΑΙΣ ΜΝΗΣΘΗΤΙ XΡΙΣΤΕ BΑΣΙΛΕΥ ΕΝ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΣΟΥ ΜΕΤΑ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΩΝ ΑΥΤΟΥ ΜΑΡΤΙΟΥ.
Θεωρείται μία από τις παλαιότερες μονές της Κρήτης. Σε απόσταση λίγων μέτρων από τη Μονή, νοτιοδυτικά της, βρίσκεται ο τοιχογραφημένος ναός του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου. Οι τοιχογραφίες, έργο δύο καλλιτεχνών, χρονολογούνται τον 14ο αι. και καλύπτουν όλες τις επιφάνειες του ναού. Ανάμεσά τους ξεχωριστή είναι η παράσταση των κτητόρων του ναού, που δίνει πολλά στοιχεία για την ενδυμασία και την κόμμωση της εποχής.
